Τετάρτη 22 Ιουλίου 2009

Σημεία των καιρών....

Τον τελευταίο καιρό όλο και περισσότερες φωνές μας προειδοποιούν ότι η κρίση δεν έχει περάσει και ότι είναι πιθανό να ξαναδούμε να επιστρέφει η ένταση στις αγορές. Ο βασικός λόγος έχει να κάνει με το γεγονός ότι τα πακέτα στήριξης δεν έδωσαν λύση στην αιτία του προβλήματος: Τα νέα χρηματοοικονομικά προϊόντα ως φονικό όπλο στα χέρια μιας αχόρταγης γενιάς golden boys...

Τα παράγωγα προϊόντα έχουν μετατρέψει τις αγορές σε ένα τεράστιο Καζίνο και έχουν πολλαπλασιάσει τον κίνδυνο για τις Οικονομίες. Το ζητούμενο στο σύγχρονο οικονομικό γίγνεσθαι δεν είναι η ανάπτυξη, αλλά η κερδοσκοπία. Η κερδοσκοπία έχει γίνει η κυρίαρχη δύναμη, είναι πλέον αυτοσκοπός.

Δεν είμαστε εναντίον της κερδοσκοπίας, κάθε άλλο. Αλλά εδώ δεν έχει την έννοια του κυνηγιού του κέρδους. Αυτό που ζούμε σήμερα και ονομάζουμε κερδοσκοπία είναι η ανήθικη λειτουργία ενός τεράστιου μηχανισμού ανθρώπων που κρύβονται πίσω από θεωρητικές συζητήσεις περί ελεύθερης αγοράς, ενώ στην πραγματικότητα είναι πολέμιοι του φιλελευθερισμού, αφού πρεσβεύουν την αντίληψη μιας σύγχρονης οικονομικής δικτατορίας.

Είναι οι άνθρωποι που αλλάζουν συνεχώς τους κανόνες του παιγνιδιού, έτσι ώστε να εξυπηρετήσουν τα δόλια σχέδιά τους. Οι τράπεζες, για παράδειγμα, θα έπρεπε να πληρώσουν το τίμημα των λαθεμένων επιλογών τους. Κι αντί αυτού, οι αρχές τους επέτρεψαν με τον... νόμο να παρουσιάζουν στο κοινό ισολογισμούς που σε άλλες περιόδους θα τους ονομάζαμε «κάλπικους». Είναι ικανοί να κάνουν νόμο για να παρουσιάσουν το άσπρο μαύρο, αρκεί αυτό να εξυπηρετεί τους σκοπούς τους. Κι αυτό κάνουν στην πράξη...

Η κούρσα στις χρηματιστηριακές αγορές δεν είναι αποτέλεσμα κάποιας ουσιαστικής ανάκαμψης της Οικονομίας. Είναι μία θλιβερή επανάληψη ενός φαινομένου που ξεκίνησε τον Μάρτιο του 2003 και μας οδήγησε στη σημερινή μεγάλη κρίση.

Κοιτάξτε προσεκτικά ποιοι έχουν διατελέσει υπουργοί Οικονομικών τα τελευταία χρόνια στις Ηνωμένες Πολιτείες. Είναι άνθρωποι που προέρχονται από τα σπλάχνα του τραπεζικού συστήματος. Θα ήταν παράλογο να περιμένει κανείς ότι οι άνθρωποι αυτοί θα έδιναν λύσεις στο πρόβλημα, όταν οι ίδιοι είναι μέρος του προβλήματος.

Είναι καταπληκτικό το γεγονός ότι δόθηκαν χρήματα των φορολογουμένων για να τα διαχειριστούν οι άνθρωποι που δημιούργησαν τελικά το πρόβλημα! Είναι σαν να βγαίνει από την φυλακή κάποιος που είχε καταδικαστεί για οικονομικά εγκλήματα κι εσείς να του προσφέρετε την θέση του οικονομικού διευθυντή στην επιχείρησή σας.

Το βασικό πρόβλημα, λοιπόν, είναι αν μπορούμε ως κοινωνίες να θέσουμε όρια στο «παιγνίδι» και κυρίως στα λεγόμενα νέα χρηματοοικονομικά προϊόντα. Μέχρι πρόσφατα, όσοι υποστηρίζαμε ανάλογες θέσεις είχαμε κατηγορηθεί ως οπισθοδρομικοί, αλλά θα θέλαμε να μάθουμε αν είναι το ίδιο «οπισθοδρομικοί» άνθρωποι όπως ο κ. Mobius, ο οποίος αναφέρεται πλέον στο ίδιο ακριβώς πράγμα.

Είναι παράλογο να πιστεύει κανείς ότι μπορεί να δημιουργήσει τέλειους ανθρώπους για να διοικούν τις επιχειρήσεις ή και τα κράτη. Από την άλλη, είναι εξίσου παράλογο να δίνει κανείς το δικαίωμα χρήσης πυρηνικών όπλων σε παράφρονες ανθρώπους...

Θανάσης Μαυρίδης

thanasis.mavridsi@capital.gr