Σάββατο 12 Φεβρουαρίου 2011

ΠολΔ 739,786

Εκδίκαση αίτησης διορισμού προσωρινής διοίκησης νομικού προσώπου κατα την εκούσια δικαιοδοσία

Η αίτηση διορισμού προσωρινής διοίκησης νομικού προσώπου δικάζεται κατά τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας και όχι κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων. Αν η αίτηση εισαχθεί προς εκδίκαση κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων παραπέμπεται για εκδίκαση κατά την εκούσια δικαιοδοσία.

Μονομελές Πρωτοδικείο Άρτας 622/2005 [Α. Παλούκης]

(Δικαστικοί παραστάτες: Μ. Σέβη, Δ. Τσίρκας)

Από τις συνδυασμένες διατάξεις των άρθρων 739, 740 § 1 του ΚΠολΔ, σαφώς προκύπτει ότι η αίτηση διορισμού προσωρινής διοίκησης νομικού προσώπου εισάγεται ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου της έδρας του νομικού προσώπου και δικάζεται κατά τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας. Αυτή είναι η προσήκουσα διαδικασία για την εκδίκαση της ανωτέρω αιτήσεως, η οποία μπορεί να αφορά και ανώνυμη εταιρία (ΑΠ 395/2002, ΧρΙΔ 2003.407, προσκομιζόμενη, 864/1998, ΝοΒ 48.44, Μιχ. - Θεοδ. Μαρίνου, Μερικές Παρατηρήσεις για την εφαρμογή του άρθρου 69 ΑΚ στην Α.Ε, μελέτη σε ΕλΔ 44.626 και ιδίως 637, Γεωργιάδη -Σταθόπουλου, ΑΚ, αρθρ. 69, σελ. 132).

Δεν υφίσταται δυνατότητα εφαρμογής της διαδικασίας των ασφαλιστικών μέτρων σε υποθέσεις που εκδικάζονται στα πλαίσια της εκούσιας δικαιοδοσίας, όπως ο διορισμός προσωρινής διοίκησης νομικού προσώπου, έστω και αν προβάλλεται επείγουσα περίπτωση. Η δικονομία δεν υπάγει την υπόθεση αυτή, απλώς σε ένα από τα πολλά άλλα είδη διαδικασίας, αλλά το απομονώνει σε άλλη ύλη, σε άλλο κλάδο διαδικασίας. Εξάλλου, η αίτηση και στα δύο παραπάνω είδη διαδικασίας εξασφαλίζει κατά κανόνα, τον ίδιο βαθμό ταχύτητας εκδικάσεως και συνεπώς η σκέψη της ταχύτητας εκδικάσεως δεν μπορεί να δικαιολογήσει την άποψη της εφαρμογής της διαδικασίας των ασφαλιστικών μέτρων.

Αλλά πλέον των ανωτέρω και λόγοι δογματικής φύσεως αποκλείουν την εφαρμογή της διαδικασίας των ασφαλιστικών μέτρων. Και τούτο γιατί εύκολα η τελευταία διαδικασία θα μπορούσε να αποτελέσει μέσο καταστρατήγησης του νόμου, πράγμα που φαίνεται από τη διαπίστωση ότι με τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων επιτυγχάνεται, ό,τι θα επιτυγχανόταν με την εκούσια δικαιοδοσία, δηλαδή ο οριστικός διορισμός προσωρινής διοίκησης. Αυτό όμως θα συνιστούσε ανεπίτρεπτη ικανοποίηση του δικαιώματος που δεν μπορεί να επιδιωχθεί με τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων (αρθρ. 692 § 4 ΚΠολΔ), εφόσον δεν συντρέχει ειδικώς νομοθετική πρόβλεψη.

Εκτός όμως από αυτό, η διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων είναι ελαστικότερη και ταχύτερη συγκριτικά με τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας σε δύο βασικά σημεία και συγκεκριμένα: α) στην πρώτη αρκεί πιθανολόγηση των ισχυρισμών και δεν απαιτείται πλήρης απόδειξη (αρθρ. 690 § 1 ΚΠολΔ), και β) δεν χωρούν ένδικα μέσα κατά της απόφασης (άρθρ. 699 ΚΠολΔ). Αντίθετα στη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας απαιτείται ο σχηματισμός πλήρους δικανικής πεποιθήσεως στο Δικαστήριο (αρθρ. 759 ΚΠολΔ) και επιτρέπονται ένδικα μέσα (αρθρ. 761 ΚΠολΔ).

Ενόψει αυτών, κατά την ορθότερη άποψη, την οποία και το Δικαστήριο τούτο αποδέχεται, η αίτηση διορισμού προσωρινής διοίκησης νομικού προσώπου, δικάζεται κατά τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας. Επομένως, η κρινόμενη αίτηση με την οποία οι αιτούντες ζητούν για τους αναφερόμενους σε αυτή λόγους να διορισθεί προσωρινή διοίκηση της καθής ανώνυμης εταιρίας, της οποίας οι αιτούντες ισχυρίζονται ότι είναι μέτοχοι, δεν μπορεί να εκδικαστεί κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, κατά την οποία έχει εισαχθεί, αφού σύμφωνα με όσα προεκτέθηκαν, η προσήκουσα διαδικασία είναι η της εκούσιας δικαιοδοσίας.

Στην προκειμένη περίπτωση όμως δεν είναι δυνατή η άμεση εκδίκαση της κατά την τελευταία αυτή διαδικασία, αφού η συγκρότηση του Δικαστηρίου τούτου έγινε χωρίς τη σύμπραξη Γραμματέως, η υπόθεση δεν έχει εγγραφεί στο πινάκιο και δεν έχουν κατατεθεί προηγουμένως έγγραφες προτάσεις. Για τους λόγους αυτούς πρέπει να διαταχθεί, σύμφωνα με το άρθρο 591 § 2 του ΚΠολΔ, η εκδίκαση της υποθέσεως ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, μετά την εγγραφή της στο οικείο πινάκιο, κατά την προσήκουσα διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας σε μεταγενέστερη δικάσιμο. Δικαστικά έξοδα δεν επιδικάζονται, εφόσον η απόφαση παραπομπής εκδίκασης της υποθέσεως κατά την προσήκουσα διαδικασία δεν είναι οριστική.

Παρατηρήσεις

1. Τη σχολιαζόμενη απόφαση απασχόλησε ο προβληματισμός σχετικά με τη διαδικασία με την οποία θα πρέπει να εκδικάζεται η αίτηση διορισμού προσωρινής διοίκησης νομικού προσώπου. Συγκεκριμένα, το μονομελές πρωτοδικείο της Άρτας ασχολήθηκε με το ερώτημα αν, παρά τις προβλέψεις των άρθρων 739 και 786 ΠολΔ από τις οποίες προκύπτει σαφώς ότι η παραπάνω αίτηση εκδικάζεται κατά τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας, η αίτηση αυτή θα μπορούσε να εισαχθεί προς εκδίκαση και με τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων. Η σχολιαζόμενη απόφαση με πειστική επιχειρηματολογία κατέληξε στο συμπέρασμα ότι κατά τις διατάξεις της πολιτικής δικονομίας, η αίτηση διορισμού προσωρινής διοίκησης νομικού προσώπου δικάζεται με τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας και όχι με αυτήν των ασφαλιστικών μέτρων. Σχετικά με την παραδοχή αυτή μπορούν να σημειωθούν τα ακόλουθα:

2. Από τα άρθρα 739 και 786 ΠολΔ προκύπτει ότι η αίτηση για το διορισμό προσωρινής διοίκησης νομικού προσώπου υπάγεται στη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας. Αν και το περιεχόμενο των παραπάνω διατάξεων δεν αφήνει περιθώριο αμφιβολιών ως προς την προσήκουσα διαδικασία ως προς την αίτηση διορισμού προσωρινής διοίκησης, κυρίως στο πεδίο της νομολογίας δεν έχει πάψει να διατυπώνεται και η άποψη ότι τέτοιες αιτήσεις μπορούν να εισάγονται προς εκδίκαση και με τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων. Τα προηγούμενα μάλιστα χρόνια η άποψη αυτή έτεινε να αποτελεί την κρατούσα1. Η άποψη αυτή προκρίνει τον προσωρινό διορισμό διοικήσεως ως ασφαλιστικό μέτρο κατά τις διατάξεις αυτής της διαδικασίας στις περιπτώσεις που συντρέχει επείγουσα περίπτωση ή προς αποτροπή επικείμενου κινδύνου. Εκτός από τη συνδρομή του κατεπείγοντος για το διορισμό προσωρινής διοίκησης ως ασφαλιστικό μέτρο θα πρέπει να συντρέχει και έννομο συμφέρον του αιτούντος2. Ως επιχειρήματα υπέρ αυτής της άποψης έχουν διατυπωθεί: α) ότι συνάδει με την αρχή της οικονομίας της δίκης3, β) ότι η δυνατότητα εφαρμογής των διατάξεων των ασφαλιστικών μέτρων προκύπτει από το συνδυασμό των άρθρων 69 ΑΚ, 3 § 2 ΕνΠολΔ και 40 ν. 2190/19204, γ) ότι η διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων είναι ταχύτερη από την εκούσια δικαιοδοσία, δ) ότι με την εκούσια δικαιοδοσία χωρεί ο οριστικός διορισμός διοικήσεως ενώ ο δι' ασφαλιστικού μέτρου διορισμός χωρεί τόσο με την εκούσια δικαιοδοσία (με προσωρινή διαταγή κατά το άρθρο 781 § 1 ΠολΔ) όσο και με τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων των άρθρων 682 επ. ΠολΔ5.

3. Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, τόσο στη νομική φιλολογία6 όσο και στη νομολογία7 φαίνεται να κυριαρχεί η άποψη που προκρίνει την αποκλειστική εφαρμογή των διατάξεων της εκούσιας δικαιοδοσίας σε ότι αφορά το ζήτημα που μας απασχολεί. Η άποψη αυτή στηρίζεται στις αναμφισβήτητες προβλέψεις των άρθρων 739 και 786 ΠολΔ και αντικρούει την παράλληλη εφαρμογή των διατάξεων των ασφαλιστικών μέτρων με τα ακόλουθα επιχειρήματα:

3.1. Το επιτρεπτό της εκδίκασης της αίτησης διορισμού προσωρινής διοίκησης νομικού προσώπου κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων αποτελεί κατάλοιπο της Πολιτικής Δικονομίας του 1835, όταν ο πρόεδρος πρωτοδικών δίκαζε την αίτηση αυτή κατά τη διαδικασία των άρθρων 634 επ. ΠολΔ 1835. Ωστόσο, με την εισαγωγή του νέου Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας ο διορισμός προσωρινής διοίκησης ανατέθηκε στη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας με το άρθρο 786.8 Η δυνατότητα εκδίκασης της παραπάνω αίτησης και με τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων δεν θα μπορούσε να γίνει σήμερα δεκτή καθώς τα ασφαλιστικά μέτρα, ως μορφή προσωρινής δικαστικής προστασίας αναφέρονται σε κάποιο ιδιωτικό δικαίωμα, για τη διάγνωση του οποίου είτε υπάρχει εκκρεμής δίκη, είτε πρόκειται να ανοίξει. Καθώς η διαγνωστική δίκη θα διαρκέσει πολύ χρόνο, διατάσσονται προσωρινά τα κατάλληλα μέτρα για την εξασφάλιση ή τη διατήρηση του δικαιώματος ή για την προσωρινή ρύθμιση της κατάστασης. Ωστόσο, στις υποθέσεις της εκούσιας δικαιοδοσίας δεν υπάρχει κάποιο επίδικο δικαίωμα που πρέπει να διαγνωστεί. Το δικαστήριο προβαίνει στη διαταγή κάποιου μέτρου, όπως θα έπραττε κάθε διοικητική αρχή. Για το λόγο αυτό έχει χαρακτηριστεί ως "καίριο δογματικό λάθος"9 η υπαγωγή μιας υπόθεσης της εκούσιας δικαιοδοσίας σε οποιαδήποτε διαδικασία οριστικής ή προσωρινής δικαστικής προστασίας, στο πλαίσιο της αμφισβητούμενης δικαιοδοσίας.

3.2. Αλλά και περαιτέρω, η παρά την υπαγωγή του διορισμού προσωρινής διοίκησης νομικού προσώπου από τη δικονομία στην εκούσια δικαιοδοσία εισαγωγή της προς εκδίκαση και κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων θα οδηγούσε στο άτοπο πρακτικό αποτέλεσμα10, να δίδεται στον ενδιαφερόμενο η δυνατότητα να υποβάλει τη σχετική αίτηση τόσο κατά την εκούσια δικαιοδοσία, στην οποία χρειάζεται πλήρης δικανική πεποίθηση και η δικαστική κρίση υπόκειται σε ένδικα μέσα, όσο και κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, όπου αρκεί η πιθανολόγηση και δεν επιτρέπεται η άσκηση ένδικων μέσων. Κάτι τέτοιο θα ήταν παράλογο.

3.3. Επιπλέον, το ενδεχόμενο αποδοχής της δυνατότητας εφαρμογής της διαδικασίας των ασφαλιστικών μέτρων θα οδηγούσε και σε δεύτερο άτοπο αποτέλεσμα, στην επίτευξη δηλαδή του ίδιου αποτελέσματος με την εκούσια δικαιοδοσία, δηλαδή στον οριστικό διορισμό προσωρινής διοίκησης. Ωστόσο κάτι τέτοιο αντίκειται στην πρόβλεψη του άρθρου 692 § 4 ΠολΔ, καθώς αποτελεί ανεπίτρεπτη ικανοποίηση του δικαιώματος.

3.4. Εξ άλλου ούτε στις περιπτώσεις που συντρέχει λόγος κατεπείγοντος υπάρχει λόγος εφαρμογής των διατάξεων των ασφαλιστικών μέτρων ως προς την αίτηση που εξετάζουμε, καθώς τέτοιες καταστάσεις αντιμετωπίζονται στο πεδίο της εκούσιας δικαιοδοσίας με την εφαρμογή του άρθρου 781 ΠολΔ11 .

4. Τα παραπάνω συνοπτικά αναφερόμενα επιχειρήματα12 δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αμφισβήτησης ως προς την αποκλειστική εφαρμογή της εκούσιας δικαιοδοσίας για την εκδίκαση της αίτησης για το διορισμό προσωρινής διοίκησης νομικού προσώπου. Ανακύπτει ωστόσο περαιτέρω το ζήτημα της τύχης της αίτησης που έχει εισαχθεί προς εκδίκαση κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων. Θα απορριφθεί ως απαράδεκτη ή θα παραπεμφθεί για να εκδικαστεί με την προσήκουσα διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας;

Στη νομολογία έχουν υποστηριχθεί και οι δύο εκδοχές: Η σχολιαζόμενη απόφαση προέκρινε την εκδοχή της εκδίκασης της υποθέσεως ενώπιον του αρμοδίου δικαστηρίου, μετά την εγγραφή της στο οικείο πινάκιο, κατά την προσήκουσα διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας σε μεταγενέστερη δικάσιμο, κατά την πρόβλεψη του άρθρου 591 § 2 ΠολΔ13.

Αντιθέτως υποστηρίζεται και η άποψη ότι η αίτηση για το διορισμό προσωρινής διοίκησης που έχει εισαχθεί για εκδίκαση κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη14. Συγκεκριμένα τονίζεται ότι το άρθρο 591 ΠολΔ δεν μπορεί να έχει εφαρμογή στη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, καθώς το άρθρο αυτό αποτελεί γενική διάταξη του τέταρτου βιβλίου της Πολιτικής Δικονομίας που έχει τον τίτλο "Ειδικές Διαδικασίες" και αναφέρεται στις ειδικές διαδικασίες της διαγνωστικής δίκης. Επομένως δεν μπορεί να εφαρμοστεί στη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, η οποία δεν αποτελεί είδος των ειδικών διαδικασιών της διαγνωστικής δίκης και η οποία ρυθμίζεται σε άλλο βιβλίο της Πολιτικής δικονομίας, το πέμπτο15.

Ευαγγελία Μπαλογιάννη

1 Π. Τζίφρας, Ασφαλιστικά μέτρα (εκδ. 1985), σελ. 346, 437, όπου και εκτενείς παραπομπές στη νομολογία. Λ. Γεωργακόπουλος, σημείωσις στην ΜΠρΑθ 11456/1974 ΝοΒ 23 [1975], σελ. 225. Β. Βαθρακοκοίλης, Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας τ. Δ', άρθρο 786 αριθ. 11 σελ. 519. Ενδεικτικά από την πρόσφατη νομολογία: ΑΠ 724/2002 ΝοΒ 51 [2003], 34. ΕφΑθ 4079/1992 ΕΕμπΔ ΜΓ' [1992], 581, ΕφΑθ 10761/1991 ΕλΔ 34 [1993], 1634, οι οποίες προκρίνουν την εκδίκαση κατά την εκούσια δικαιοδοσία αλλά δέχονται ότι υπάρχει δυνατότητα εκδίκασης και κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων. ΜΠρΑθ 22637/1993 ΝοΒ 42 [1994], 455. Από τη νομολογία των παλαιότερων ετών συνήθως αναφέρονται κάποιες αποφάσεις, οι οποίες όμως δεν αφορούν στο ζήτημα που εξετάζουμε. Αυτές είναι οι: ΑΠ 131/1970 ΝοΒ 18 [1970], 818 = ΑρχΝ 21 [1970], 540 ως προς το διορισμό εκκαθαριστή λυθείσας εταιρίας. ΑΠ 133/1971 ΝοΒ 19 [1971], 620. ΑΠ 771/1971 ΕΕμπΔ ΚΓ' [1972], 90 ως προς το διορισμό προσωρινού διαχειριστή συμπλοιοκτησίας. Βλ. και ΜΠρΒολ 820/1982 ΕΕργΔ 42 [1983], 188. ΜΠρΘεσ 1213/1981 Δ 13 [1982], 205 με αντίθετες παρατηρήσεις Κ. Μπέη. Πρβλ. ΜΠρΒερ 38/1971 ΑρχΝ 22 [1971], 306 ως προς τον αποκλεισμό εταίρου από ΕΠΕ. ΜΠρΑθ 6823/1970 ΑρχΝ 21 [1970], 883 σχετικά με την αντικατάσταση διαχειριστή Ο.Ε. σε περίπτωση κατεπείγουσας περίπτωσης. ΜΠρΙωαν 333/1981 ΝοΒ 29 [1981], 1128. ΜΠρΙωαν 176/1982 Αρμ 36 [1982], 826 με σημείωση. ΜΠρΚαλαμάτας 47/1987 Αρχ 38 [1987], 206 σχετικά με περίπτωση κατεπείγοντος.

2 Π. Τζίφρας, ο.π., σελ. 437.

3 Β. Βαθρακοκοίλης, ο.π., άρθρο 786 αριθ. 11 σελ. 519.

4 Αναφέρεται από τον Π. Αρβανιτάκη στην Κεραμέα/Κονδύλη/Νίκα, Ερμηνεία ΚΠολΔ, τ. ΙΙ, εισαγωγικές παρατηρήσεις, αριθ. 22, σελ. 1462.

5 Λ. Γεωργακόπουλος, σημείωσις στην ΜΠρΑθ 11456/1974 ΝοΒ 23 [1975], σελ. 225.

6 Κ. Μπέης, Πολιτική Δικονομία τ. V. άρθρο 732, σελ. 800 επ. Ο ίδιος, ο.π. τ. VI. άρθρο 786, σελ. 565 επ. Ο ίδιος, αντίθετες παρατηρήσεις στην ΜΠρΘεσ 1213/1981 Δ 13 [1982], 207. Π. Αρβανιτάκης στην Κεραμέα/Κονδύλη/Νίκα, Ερμηνεία ΚΠολΔ, τ. ΙΙ, εισαγωγικές παρατηρήσεις, αριθ. 22, σελ. 1462. Δ. Γιακουμής, Ο διορισμός προσωρινής διοικήσεως σε Ανώνυμη Εταιρεία ΕλΔ 41 [2000], 1234 [1240 επ.].

7 ΑΠ 395/2002 ΝοΒ 50 [2002], 1857. ΑΠ 18/2001 ΝοΒ 50 [2002], 682. ΑΠ 1506/2000 (πηγή: Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΔΣΑ). ΑΠ 854/1998 ΕλΔ 40 [1999], 119. ΕφΑθ 3238/2001 (πηγή: Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΔΣΑ), σχετικά με διορισμό εκκαθαριστή. ΕφΑθ 3358/2001 (πηγή: Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΔΣΑ), σχετικά με πρόσληψη ιδιότητας διαδίκου στην εκούσια δικαιοδοσία. ΕφΑθ 4418/1998 ΕΕμπΔ Ν' [1999], 520. ΕφΑθ 72101/1998 ΕΕργΔ 59 [2000], 111, σχετικά με ζήτημα αναστολής της εκτέλεσης. ΕφΑθ 270/1993 Δ 24 [1993], 991 με παρατηρήσεις Αθ. Κρητικού. ΕφΑθ 2424/1991 ΕΕμπΔ ΜΔ' [1993], 425. ΕφΑθ 4426/1989 ΕλΔ 31 [1990], 879. ΕφΘεσ 919/2004 Αρμ 58 [2004], 1430. ΕφΘεσ 2070/1999 Αρμ 54 [2000], 1497 με παρατηρήσεις Φ. Ομπέση. ΕφΘεσ 2401/1998 ΕΕμπΔ Ε' [1999], 236. ΕφΛαρ 868/2003 (πηγή: Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΔΣΑ), σχετικά με το ζήτημα της απόκτησης ιδιότητας διαδίκου στην εκούσια δικαιοδοσία. ΕφΔωδ 299/2002 (πηγή: Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΔΣΑ). ΕφΠατρ 144/1999 Αχαϊκή Νομολογία 2000, 269, σχετικά με πρόσληψη ιδιότητας διαδίκου στην εκούσια δικαιοδοσία. ΕφΠειρ 403/2004 ΠειρΝ 26 [2004], 213. ΜΠρΑθ 7954/2000 (πηγή: Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΔΣΑ). ΜΠρΑθ 3602/2003 ΝοΒ 52 [2004], 63. ΜΠρΑθ 285/1997 ΕΕμπΔ ΜΗ' [1997], 295. ΜΠρΑθ 1476/1989 ΕλΔ 33 [1992], 618. ΜΠρΑθ 799/1992 ΕΕργΔ 51 [1992], 627. ΜΠρΑθ 2535/1991 ΕΕμπΔ ΜΓ' [1992], 239. ΜΠρΑθ 1042/1983 Δ 14 [1983], 155 με παρατηρήσεις Α. Μαντζουράνη και Κ. Μπέη. ΜΠρΑθ 17571/1986 Δ 18 [1987], 86 με ενημερωτικό σημείωμα Κ. Παναγόπουλου. ΜΠρΘεσ 17222/2004 ΧρΙΔ Δ/2004, 817 μ' ενημερωτικό σημείωμα Π.Σ.Γ. ΜΠρΘεσ 11439/2001 ΔΕΕ 7 [2001], 616. ΜΠρΘεσ 473/1985 ΕΕμπΔ ΛΖ' [1986], 488. ΜΠρΚαβ 37/1995 ΔΕργΝ 51 [1995], 1049. ΜΠρΠειρ 1700/2000 Αρμ 54 [2000], 1408. ΜΠρΠειρ 853/1984 Δ 15 [1984], 671 με παρατηρήσεις Σ. Σταματόπουλου. ΜΠρΡοδ 84/1990 ΕλΔ 33 [1992], 1295. ΜΠρΣερ 139/2000 ΝοΒ 48 [2000], 1291 = Αρμ 54 [2000], 1623. ΜΠρΣυρ 490/1997 (πηγή Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΔΣΑ). ΜΠρΧαλκ 620/1986 Δ 18 [1987], 831 με παρατηρήσεις Κ. Παναγόπουλου.

8 Κ. Μπέης, Πολιτική Δικονομία τ. V. άρθρο 732, σελ. 800 επ. Ο ίδιος, ο.π. τ. VI. άρθρο 786, σελ. 565 επ. Ο ίδιος, αντίθετες παρατηρήσεις στην ΜΠρΘεσ 1213/1981 Δ 13 [1982], 207.

9 Κ. Μπέης, αντίθετες παρατηρήσεις στην ΜΠρΘεσ 1213/1981 Δ 13 [1982], 208. ΜΠρΧαλκ 620/1986 Δ 18 [1987], 831 με παρατηρήσεις Κ. Παναγόπουλου.

10 Κ. Μπέης, αντίθετες παρατηρήσεις στην ΜΠρΘεσ 1213/1981 Δ 13 [1982], 209.

11 Κ. Μπέης, Πολιτική Δικονομία τ. V. άρθρο 732, σελ. 800 επ. Ο ίδιος, ο.π. τ. VI. άρθρο 786, σελ. 565 επ. Αρβανιτάκης στην Κεραμέα/Κονδύλη/Νίκα, Ερμηνεία ΚΠολΔ, τ. ΙΙ, άρθρο 786 αριθ. 15, σελ. 1553. ΜΠρΧαλκ 620/1986 Δ 18 [1987], 831 με παρατηρήσεις Κ. Παναγόπουλου.

12 Βλ. και Δ. Γιακουμής, Ο διορισμός προσωρινής διοικήσεως σε Ανώνυμη Εταιρεία ΕλΔ 41 [2000], 1234 [1240 επ.].

13 ΜΠρΑθ 17571/1986 Δ 18 [1987], 86 με ενημερωτικό σημείωμα Κ. Παναγόπουλου. ΜΠρΑθ 1476/1989 ΕλΔ [1992], 618. ΜΠρΠειρ 853/1984 Δ 15 [1984], 671 με αντίθετες ως προς το σημείο αυτό παρατηρήσεις Σ. Σταματόπουλου.

14 Σ. Σταματόπουλος, παρατηρήσεις στην ΜΠρΠειρ 853/1984 Δ 15 [1984], 674. ΜΠρΧαλκ 620/1986 Δ 18 [1987], 831 με παρατηρήσεις Κ. Παναγόπουλου.

15 Κ. Μπέης, Πολιτική Δικονομία τ. ΙV., σελ. 7. Σ. Σταματόπουλος, παρατηρήσεις στην ΜΠρΠειρ 853/1984 Δ 15 [1984], 674

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου